Van Cache Creek via Hell's gate weer naar Vancouver Island, Sooke wo 26 sept.

Oh, wat hebben wij lekker geslapen! We checken uit en gaan ontbijten bij de Subway want we hebben geen zin in eieren in welke vorm dan ook. Bij het motel naast de Subway waren wij gisteravond eerst wezen kijken. Maar dat was allemaal zo gedateerd, somber en bedompt! Dat kon onze goedkeuring niet wegdragen. Wat een gezeur eigenlijk voor één nacht, maar goed. Nu staat die jongen die ons gisteravond bij dat motel hielp, in de Subway! Hij zegt: if you slept with us, THE breakfast was for free! Lekker lullen achteraf, geloof ik niets van en achteraf heeft ie ons nu nog afgezet ook! We vertrekken om 10.00 vanuit Cache Creek over de 1 west. We komen over de goldrushtrail die hier ook loopt en zo in de Fraser Canyon. We zien eerst zwartgekleurde akkers: hier verbouwen ze ginseng, één van de meest rendabele gewassen ter wereld: een kg van dat spul gedroogd brengt al gauw een paar honderd dollar op. De Thomsonrivier stroomt links van ons. Straks, komt de Fraser rivier erbij. Tussen Yale en Hope is dit één kolkende massa; ze noemen het daar dan ook: Hell's Gate, een paradijs voor rafters. We drinken koffie bij Bostons's bar, even voor Hell's Gate. Hier staat zulke lekkere home made pie in de vitrine dat wij de verleiding niet kunnen weerstaan! Het wordt cocos-vanille en een stuk bramentaart. Heel toevallig horen wij op Sirius een nummer van Pablo Cruise, "love Will Find à way" toen ik als 16 jarig meisje met m'n ouders en zusjes met vakantie in Canada was, werd dit nummer helemaal grijsgedraaid, dìt is leuk zeg! Ondertussen zijn we aangekomen bij Hell's Gate. Hiervandaan gaat een airtram die ons naar en soort plateau brengt waar vandaan wij een goed uitzicht hebben op de Hell's Gate. De Canyon hier is 33 mtr breed en 38 mtr diep.Er loopt een hangbrug tussen waar je op kan lopen zodat je de kolkende watermassa onder je goed kan zien. We hebben geluk: in de verte komen 2 raft- boten aan. We horen dat dit de laatsten zijn van dit seizoen. Over enkele minuten zullen deze rafts door deze duivelspoort komen! Als je op de brug staat, voel je het overal kriebelen, helemaal vanuit je tenen, laat staan hoe het voelt als je zelf in zo'n raft zit! Dan komt het moment suprème: vòòr de versmalling in de kloof is een enorme golfslag; er is niet doorheen te komen lijkt het maar er is ook geen weg meer terug! De raft komt bijna overeind, wordt omhoog geslingerd en het lijkt net alsof ie zal omslaan! Dit gebeurt gelukkigniet. Gigantische golven spoelen over de raft en je hoort iedereen schreeuwen! de raft heeft ook een motor en da's maar goed ook anders zou ze niet uit de kolkende watermassa kunnen komen.Voor je het in de gaten hebt, zijn ze dan de heksenketel voorbij Pfff! Ik zit zelf niet eens in de boot en ik hèb me toch het zweet in de handen staan! Op het plateau waar we nu zijn, is ook een museum:er worden films vertoond van Simon Fraser, de schot die als eerste blanke de rivier afzakte vanaf Prince George tot aan de Pacific, om een nieuwe handelsroute te zoeken. We gaan weer terug met de airtram en rijden weer een stukje verder. Bij Alexanders Bridge kan je ook vanaf een brug over een rustiger stuk van de rivier kijken. We gaan door richting Hope. Dit stadje is denk jaar of 20 geleden ontdekt door de film industrie : o.a.First Blood, Rambo en Shoot to kill zijn hier opgenomen. Net voor Hope gaan we links de 1 south, richting Vancouver op. We hebben besloten nog een paar dagen naar Vancouver Island te gaan, en dan het zuidelijke deel. Niet Victoria, want ik denk dat wij dat te engels vinden; we willen het natuurlijk wèl even zien. We hebben ons oog lagen vallen op Sooke, aan de Pacific. We rijden over de 10 west door Surrey en South Delta en komen aan in Tsawassan voor de Ferry naar Nanaimo. Deze overtocht duurt 2 uur, en we kunnen met de boot van 17.45 mee. Nu maar hopen dat er in Nanaimo nog een benzinepomp open is want we hebben nog voor 16 km fuel in de tank! Hoe spannend is dit weer! Wat een sukkels zijn wij toch! We gaan het zien! We zitten nu in ieder geval op het zonnedek te genieten van de ondergaande zon(18.05). Gj wordt een beetje panisch, want van rechts, op zee dus, een eindje verder, komt eveneens een grote Ferry. Het lijkt alsof wij elkaar midscheeps zullen rammen. Ik ga vast op zoek naar de reddingssloepen! Oh, hoeft al niet meer, de andere Ferry i bijgedraaid en wij varen er krap achterlangs!. We doen een rondje over de Ferry en gaan eten, dan hebben we dat maar gehad. Om 19.45 exact komt de Ferry in Nanaimo aan. Nu eerst een pompstation vinden! Het is nog 133km naar Sooke. Oh gelukkig, een tankstation! Wat maken wij ons toch altijd druk om niets, we hebben het weer makkelijk, ruimschoots gehaald: er zat nog voor 3!!! Km benzine in de tank! Hou ik wel van, beetje stress! Op naar Sooke. We rijden op de 1 richting Victoria. Helaas is het al donker dus we zien niet veel van de omgeving. De laatste 25 km is het nog hartstikke mistig ook; waar komen we in vredesnaam uit? Uiteindelijk komen we uit bij een huis in het bos, volgens ons tenminste. Het heet Heron's Rest. Victoria, de eigenaresse is heel hartelijk en onthaald ons alsof we eindelijkweer  thuiskomen! Binnen ziet het er fantastisch uit, t is net een klein appartementje. We hebben een eigen ingang en balkonnetje , leuk met houten balustrade en uitzicht op volgen ons dus bos maar we zien echt niets in deze mist! Later lees ik in het gastenboek dat wij uitzicht op zee hebben??? De rest wordt vervolgd als de mist is opgetrokken morgen. We drinken nog even iets en gaan dan slapen