Hyder, Fishcreek en salmon Glacier, 7sept.2012.

Het is weer vroeg dag vandaag:om 7.15 staan wij klaar en we wachten op Irja en Arjan die al aankomen rijden. Volgens de reisboekjes is dit dè plek om grizzlys en zwarte beren zalm uit de rivier te zien halen.'t is mooi helder maar ook mooi fris, slechts 7graden. Bij Fishcreek is een mooie houten boardwalk gemaakt, van waar je goed zicht hebt op de rivier. De beren kunnen er onderdoor lopen, dus geen paniek. Wij zijn niet de enigen maar het is ook niet echt dringen geblazen. Vol verwachting klopt ons hart. Wat wij zien:geen beren! Het stinkt er trouwens wel als een beerput, al die zalmresten liggen daar te rotten! Wij worden een beetje melig van het wachten en niets zien, dus we gaan mensen kijken:er is een autist met de duurste apparatuur die je bedenken kan en hij staat echt zò opgesteld dat je gelijk ziet:ik wil met niemand praten! Als wij per ongeluk iets te hard praten, kijkt hij verstoord om en dat vonden wij dan juist leuk! (hoezo kinderen?) Om 9.00houden wij het voor gezien en gaan terug naar Hyder voor een kop koffie en om op te warmen bij THE Glacier Inn.Na dit verkwikkende moment gaan wij terug weer langs Fishcreek om naar de Salmon Glacier te gaan. Alles via onverharde weg want er bestaat hier geen "pavel road". Wàt een natuurlijke pracht om ons heen.De ohh's en aahh's zijn niet van de lucht en we fotograferen ons werkelijk een slag in de rondte. Het weer werkt ook echt mee; de temperatuur loopt op tot wel 23graden! Wij rijden door tot we niet verder mogen. Ondertussen worden we wel gek van de muggen. Rond 14.30 nemen we weer een kijkje bij Fishcreek :nog steeds niets, en volgens de mensen die er staan, hebben wij niets gemist. We rijden weer terug naar Hyder voor koffie en besluiten om 16.30 weer terug te zijn. 3x is scheepsrecht: we zijn nèt op de boardwalk of er komt  een zwarte beer mèt een jong! Niets vermoedend lopen ze lekker te grazen, onder de boardwalk door naar de rivier. Mama plukt een vis uit het water, scheurt er wat aan en gooit het vervolgens naar haar jong. Zo rommelen ze een tijdje door tot opeens mamabeer opkijkt alsof ze gevaar ruikt. Haar bek gaat half open en ze begint zwaar te hijgen alsof ze moet hoesten. Wij kijken naar de richting waar zij haar gevaar denkt, en zien plotseling een reusachtige kolossale beer aan de andere kant van de rivier.Deze doet een pas in haar richting en mama kijkt om naar haar jong alsof ze wil zeggen:ren voor je leven!  Ze blaast nog eens naar Big one en dan rent ze echt fullspeed achter haar jong aan. Die is weer onder de boardwalk  doorgelopen en klimt dan in de boom, die juist naast het eind van de boardwalk staat! Mama er achter aan, en zo zitten ze een hele tijd in de boom te wachten.Iedereen houdt gespannen de adem in:ze kunnen zo op de boardwalk springen!  Big one denkt ondertussen : zo, nu kan ik mooi even chill m'n visje eten, wat ie vervolgens ook doet. Mama houdt hem vanuit de boom angstvallig in de gaten tot Big one z'n buik voor nu heeft volgevreten en met nog een laatste opgepikte zalm in z'n bek  steekt hij de rivier weer over en loopt het bos in. De kust is veilig nu en eerst mama en dan babybeer laten zich uit de boom zakken. Wàt een schouw spel zeg! Het is net een docu van Animal Planet! Mama en baby hebben spontaan jeuk gekregen van dezes actie want beiden beginnen zich onbeschaamd te schoeken tegen de palen van de boardwalk . Mama doet gelijk maar een grote plas en als dat ook klaar is, rommelen ze weer lekker verder, al etend. Mama haalt af en toe een vis uit het water want kleintje komt nog niet in het water. Ondertussen is het 19.00uur en wij houden het hier voor gezien. Een mooier schouwspel  krijgen we toch niet meer te zien. We rijden terug naar ons hotel, waar Irja en Arjan hun auto weer meenemen en wij rijden naar Stewart, naar Silverado, ons adresje van gisteren om te gaan eten. Het is echt kei-gezellig;we gaan aan het bier en drinken op al het moois wat wij gezien hebben en op de hele leuke dag. We vallen van het één in het ander en we komen niet meer bij van het lachen! Oh, heerlijk is dat toch. Liz, de eigenaresse, vindt ons echt stamgasten omdat wij ons zo thuisvoelen! Een mooi compliment. Rond 22.00 nemen wij afscheid van elkaar, maar we gaan elkaar zeker nog treffen deze vakantie!