THE Inside passage Ferry, wo.5/9/2012anij r e 0o

Gisteren nog helemaal vergeten te vertellen:even voor Telegraph Cove, bij Beaver Cove zijn wij gestopt bij een giga houtcompany. Indrukwekkend om te zien, de enorme boomstammen,alsof het lucifershoutjes zijn, worden opgepakt met een normen grijper. vanuit het water worden ze bijeengedreven door een soort van tuimelboot. Even verderop wordt de schors er machinaal afgepeld , vermalen en weer uitgespuugd als een soort chipwoodzaagsel.Een omvang als een bedrijf als dit kennen wij alleen maar van tvprogramma's :"voor echte mannen".

Afijn, vandaag zijn wij om 4.45 uur opgestaan omdat wij om 5.30 moeten inchecken voor de Ferry die ons door de Inside Passage brengt. We zijn zomaar prachtig op tijd.ingecheckt bij aankomst, en toen was het wachten tot we aan boord mochten rijden. Om 6.15 zette de rij zich in beweging. Gelukkig ook maar, want de koffiemachine in de wachtterminal was "out of order". Wij lopen wat over het schip:7verdiepingen, passagiershutten, een restaurant, een souvenirs/kledingshop, alles is er. Eerst maar eens koffie scoren! We ontmoeten een man uit Terrace(ligt op de route van Alasaka naar Prince George)en die man vertelt 100uit:over z'n werk in The Woods, hij laat foto's en filmpjes zien vanaf z'n telefoon, hoe wij mooi kunnen rijden vanaf Prince Rupert, waar we paddestoelen kunnen vinden, afijn, wij komen er bijna niet vanaf, maar wèl een aardige man.Om exact 7uur vertrekt de Ferry en wij besluiten te gaan ontbijten.Na het ontbijt gaan wij een plekje zoeken. We komen het echtpaar uit Groningen weer tegen die wij ook ontmoet hebben tijdens de walvissafari. Zij hebben dezelfde  heen-en terugvlucht als die wij hebben, en hebben bijna dezelfde route gepland zoals wij die hebben.

De dag op de boot verloopt zoals je alleen kan dromen:het was de tot nu toe mooiste dag qua weer;bijna de hele dag op het zonnedak gezeten: af en toe sprong er een humpbackwhale langszij, en we komen in contact met Irja en Arjan uit Zwolle. We raken aan de praat, en ok hun verdere verloop van de reis komt grotendeels overeen met de onze, alleen zij zijn al onderwg vanaf begin augustus en hebben ook de oostkust van Canada "gedaan".

de rest van de dag brengen wij samen door:we hebben dezelfde humor, veel zelfde interesses,kortom het is een hele gezellige dag:veel lachen en veel zon! De tocht is prachtig:we varen door een kloof, die op z'n smalst 80mtr breed is ( het schip is al 40mtr breed)en aan weerszijden zijn hoge bergen, een soort fjord zeg maar.(Granville Channel) ;eerder voeren wij langs Bella Bella, een hout en vissersdorp met de meeste faciliteiten in de regio, zoals een ziekenhuis. Tussen Bella Bella en Prince Rupert is dan alleen nog in Butedale,op 5uur varen van Prince Rupert, in de zomer nog een houtarbeiderspopulatie van 400 man. Om exact 22.30 meert de Ferry aan in Prince Rupert. Ons Crest Hotel is gelukkig gauw gevonden. heel luxe trouwens met een heerlijke stortdouche. We gaan maar gauw slapen.

Donderdag 6 september

Wij hebben als een blok geslapen en om 9.00verlaten wij het hotel. Omdat wij niet exact weten wat we tegenkomen onderweg, gaan wij eerst een paar boodschappen doen voor de lunch onderweg. Dan ontbijten wij bij de Subway en toevallig zit naast de Subway een soort vanMalle Pietje, die van alles wat hij verzamelt een museumpje heeft gemaakt.Van een oude ccacola automaat tot lepeltjes,kistjes, serviesjes,reclameborden, dinkytoys, echt van alles. Hee leuk om rond te neuzen. Om 10.00 exact rijden we weg uit Prince Rupert, via highway 16 richting Terrace, om, net vòòr Terrace linksaf te slaan naar Aiyansh. Vanaf daar zou de weg overgaan in een Grevelpad. We komen dan langs een lavapark.(dat had die mafkees op deFerry ons ook verteld trouwens).De zon breekt door. Wij rijden grotendeels langs SkeenaRiver,waar veel wordt gevist, jeweetwel, door mannen met zo'n broek aan, waarmee je tt je middel in het water kan staan.Je kan zien dat je verder naar het noorden zit, want de sneeuwgrens komt dichterbij.

In Rosswood maken we een koffiestop: wij zijn gelijk 100 jaar terug in de tijd:een klein houten huisje met een veranda ervoor en mooie bloemen. Het is de General Store van Rosswood en de roodbebaarde man mèt muts maakt heerlijke verse koffie voor ons.Wij gaan helemaal cookies de home-made cookies en dat alles voor slechts $3,50! In het winkeltje is van alles tekoop, en vooral vuurwerk. Buiten is een houten huisje en dat is het toilet;wel goed opletten da wanneer je je broek optrekt, er geen ongenode gasten bij gevlogen zijn!Geen stromend water, maar binnen staat gelukkig een flesje met desinfecteermiddel, dat dan weer wel. Dit is echt zo'n plek waar je, als je in het donker aan komt, je opgewacht wordt door iemand met een jachtgeweer. Wij laten ons de koffie goed smaken en rijden door tot New Aiyansh,een oude indaanse nederzetting. Weg 113 is helemaal verhard tot aan NassCamp. Dan volgen er 51 km over onverhard en stoffig wegdek. Het is echt een geweldige keuze geweest, wàt een mooie route is dit:lavavelden aan weerszijde, afgewisseld of onderbroken door een snelstromende rivier. We picknicken aan een meertje met een eigen vlonder, er is zelfs een toilethuisje dat er schoner uitziet als bij Rosswood. Dit is vast een natural campspot. We vervolgen onze tocht en opeens zitten we zomaar weer op de verharde weg, de 37. Hoe dichter wij bij Stewart en Hyder komen, hoe lager de sneeuw ligt. Er staat ineens voor ons een witte Mazda op de weg: het zijn Irja en Arjan die juist naar een zwarte beer hebben staan kijken! Hij stak gewoon de weg over! Even verderop ziet Gj iets Zwarts in de berm:ja hoor, een grote zwarte beer! Vanuit het open dak van de auto foto's genomen en hij stond ons gewoon aan te kijken! T boeide hem helemaal niet! Smakken kwijlen dat ie deed, fantàstisch! Afijn, 100 foto's verder zijn wij maar doorgereden want hij stond er echt zo bij te kijken van:flikker alsjeblieft op, ik ben dat gegluur een beetje beu! Weer een eindje verder moest er weer een gletsjer gefotografeerd worden, het is hier ook zo mooi allemaal! Stewart is het Canadese grensplaatsje en 4km. verder zijn we de grens over van Alaska, en komen we in Hyder.Exact vanaf de grens is de weg niet meer geasfalteerd. Sneeuwschuivers en zoutstrooizakken staan hier bij de deur als bij ons de bezem en stoffer en blik. Beide dorpjes zijn niet echt heel bijzonder, een beetje vervallen allemaal .Het vreemde is, dat de hotels en lodges wel allemaal goed bezet zijn; 't meest door mijnwerkers en wegenbouwarbeiders. Om 19.45 willen we gaan eten, maar in Hyder is alles al dicht. Op naar Stewart. We zien een restaurantje, "Silverado" en besluiten hier te gaan eten. Hoe toevallig zijn Irja en Arjan hier ook. We spreken af om morgenochtend om 7.15 samen naar Fishcreek te gaan, in de hoop daar grizzlys te spotten. Na een heerlijke "special of the day" gaan we naar ons hotel, THE Grandvieuw Inn. Dagboeken schrijven en daarna lekker slapen.