Naar Yellowstone, wo 19 sept.

Om 9.00 exact reden wij weg uit Canmore, ontbeten en wel(mushroomomelet deze keer). Peter, de gastheer, was verbaasd ons zo vroeg aan het ontbijt te zien want we waren tot nu toe telkens de laatsten! Wij hebben het hier best naar de zin gehad, maar bij een volgend bezoek aan Canmore is dit niet ons overnachtingadres. Afijn, op naar Yellowstone. Het is ongeveer 1000km rijden, we zien wel hoever we komen. Na 2 uur rijden is het tijd voor koffie bij Tim Hortons, ook zo'n keten, in Claresholm. We zijn via highway 1, via Calgary gereden.In Calgary doet nog heel veel denken aan de Olympische Spelen van 1988, zoals de skischans met de ringen erop. Als we de koffie op hebben, weer door, en om 13.50 zijn we bij de grens met de USA. Paspoortencontrole. Of we de auto even aan de kant willen parkeren en binnen willen komen. Zo'n autoritair, carière-misgelopen officer die vragen op ons afvuurt alsof we de meest gezochte criminelen zijn :where you come from? Gj: from Canada. Fout antwoord! " Where are you going? Gj: to the States. Weer fout! What Will you do in THE States? Gj:Hunting bears! Deze man had geen gevoel voor humor! Formulieren moesten ingevuld, we hoorden ze hun tong breken over Emmeloord, vingerafdrukken en een Iris scan werden gemaakt, per persoon moesten we 6dollar betalen en na bijna een uur oponthoud mochten we weer verder! Zielig dit! Het landschap is trouwens enorm weids: droge prairies aan weerszijden en heel, heel in de verte vage contouren van bergen. In de auto hebben we trouwens satelliet radio( wisten we toch al even hoor) Sirius, echt heel leuk: 70 s on 7, 80s on 8, en zo heb je allerlei zenders met ieder hun eigen genre, zonder flauwekul ertussendoor. Op de display zie je dan ook de titel, de artiest, en uit welk jaar. wij maken er een sport van wie het eerst het nummer kent! De thermometer wijst ondertussen al 26graden aan, dit is fijn! Dat wordt een korte broek kopen, want ik heb maar één halve broek mee, en die kan je ondertussen rechtop zetten. Als we voorbij Great Falls zijn, verandert het landschap ineens: we rijden in een Canyon vallei, en dat is mooi! Tot Boulder rijden we op de I15, dan gaan wverdreef op highway 2, richting Cardwell, dan een stuk op de 359.  Het is een prachtige zonsondergang; de l ucht is mooi rood-oranje. Ineens zien we ook overal deers, niet één,maar wel met kuddes tegelijk, variërend van 10 tot 22! Uiteindelijk zijn we gestopt met tellen bij 173! Dit blijken trouwens pronghorns te zijn. Als het donker wordt, zijn we in Ennis, een heel leuk cowboy- achtig dorpje. We gaan er eten in de sportlodge en worden geholpen door het zusje van Sandra Bullock! ( daar lijkt ze heel erg op, ook met praten) heerlijk gegeten, en daarna is het nog 100km. Dat is niet ver, maar we kunnen niet zo hard, want tot 2x toe moest de auto voor ons vol op de rem voor zo'n pronghorn. Om 22.15 zijn we er, in Yellowstone West. Wslappen in BW,;hier zijn er wel 3! Voor zo ver wij het nu kunnen zien in het donker, is het hotel aan motel aan lodge aan Inn, winkel , benzinestations, supermarkt, winkel winkel, winkel. We worden hartelijk onthaald door de receptioniste, en de kamer is prima. Lekker ruim, begane grond,2grote bedden, heerlijk. Even wat drinken, lekker douchen en dan gauw slapen.